هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و جمال معشوق سخن می‌گوید و تأثیرات عمیق آن را بر دل و جان عاشق توصیف می‌کند. شاعر از قدرت عشق و زیبایی معشوق می‌گوید که هیچ چیز در دنیا قابل مقایسه با آن نیست و عشق معشوق باعث می‌شود که عاشق از همه چیز دست بکشد و تنها به او دل ببندد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعری کلاسیک ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.
غزل شمارهٔ ۷۸۷
آنچه رویِ تو کُند نورِ رُخِ خَور نکُند
وانچ عشقِ تو کُند شورشِ مَحْشَر نکُند
هر کِه بیند رُخِ تو جانِبِ گُلْشَن نَرَوَد
هر کِه دانَد لبِ تو قِصّهٔ ساغَر نکُند
چون رَسَد طُرّهٔ تو مُشکْ دِگَر دَمْ نَزَنَد
چون رَسَد پَرتوِ تو عقلْ دِگَر سَر نکُند
مالِکُ الْمُلْک چُنان سَنْجَقِ عُشّاق فَراشت
که کسی را هَوَسِ مُلْکَتِ سَنْجَر نکُند
تابِ آن حُسن که در هفت فَلَک گُنجا نیست
جُز که آهنگِ دلِ خستهٔ لاغَر نکُند
دلِ ویران که دَرو گنجِ هوایِ اَبَدیست
رُخِ عاشق زِچه رو هَمچو رُخِ زَر نکُند؟
من نَدانَم تو بگو آه چه باشد آن چیز
که دلارام به یک غَمْزه مُیَسَّر نکُند؟
توبه کردم که نگویم من از آن توبه شِکَن
هر کِه بیند شِکَنَش توبهٔ دیگر نکُند
قیمتِ فَهمِ من است این نَبُوَد قیمتِ عشق
جُز که گوهر صَنَما قیمتِ گوهر نکُند
یارَب اَرْ صبر نَیابَد زِ تو دل زاتشِ عشق
تا اَبَد قِصّه کُند قِصّه مُکَرَّر نکُند
گَرچه با خاکْ بَرابَر کُند او قالَبِ ما
خاکِ ما را به دو صد روحْ بَرابَر نکُند
وانچ عشقِ تو کُند شورشِ مَحْشَر نکُند
هر کِه بیند رُخِ تو جانِبِ گُلْشَن نَرَوَد
هر کِه دانَد لبِ تو قِصّهٔ ساغَر نکُند
چون رَسَد طُرّهٔ تو مُشکْ دِگَر دَمْ نَزَنَد
چون رَسَد پَرتوِ تو عقلْ دِگَر سَر نکُند
مالِکُ الْمُلْک چُنان سَنْجَقِ عُشّاق فَراشت
که کسی را هَوَسِ مُلْکَتِ سَنْجَر نکُند
تابِ آن حُسن که در هفت فَلَک گُنجا نیست
جُز که آهنگِ دلِ خستهٔ لاغَر نکُند
دلِ ویران که دَرو گنجِ هوایِ اَبَدیست
رُخِ عاشق زِچه رو هَمچو رُخِ زَر نکُند؟
من نَدانَم تو بگو آه چه باشد آن چیز
که دلارام به یک غَمْزه مُیَسَّر نکُند؟
توبه کردم که نگویم من از آن توبه شِکَن
هر کِه بیند شِکَنَش توبهٔ دیگر نکُند
قیمتِ فَهمِ من است این نَبُوَد قیمتِ عشق
جُز که گوهر صَنَما قیمتِ گوهر نکُند
یارَب اَرْ صبر نَیابَد زِ تو دل زاتشِ عشق
تا اَبَد قِصّه کُند قِصّه مُکَرَّر نکُند
گَرچه با خاکْ بَرابَر کُند او قالَبِ ما
خاکِ ما را به دو صد روحْ بَرابَر نکُند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
