هوش مصنوعی: این متن به بیان دوگانگی‌های عشق و تأثیرات آن بر انسان می‌پردازد. از یک سو، عشق با لطف و مهربانی همراه است و از سوی دیگر، با قهر و نومیدی. عشق مانند شفیعی مشفق عمل می‌کند و به انسان‌های گم‌راه کمک می‌کند. همچنین، عشق به عنوان منبعی بی‌نهایت از لطف و بخشش توصیف شده است که کفران را جبران می‌کند و عمر را بی‌حد و مرز می‌سازد. در نهایت، عشق به عنوان تفسیرگر آیت‌ها و واسطه‌ای میان انسان و حق معرفی می‌شود.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده‌تر مانند کفران، یاس کلی، و تفسیر آیت‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۸۲۱

خنده از لُطْفَت حِکایَت می‌کُند
ناله از قَهْرَت شِکایَت می‌کُند

این دو پیغامِ مُخالِف در جهان
از یکی دِلْبَر رِوایَت می‌کُند

غافِلی را لُطْف بِفْریبَد چُنان
قَهْر نَنْدیشَد جِنایَت می‌کُند

وان یکی را قَهْرْ نومیدی دَهَد
یاْسِ کُلّی را رِعایَت می‌کُند

عشقْ مانندِ شفیعی مُشْفِقی
این دو گُم رَهْ را حِمایَت می‌کُند

شُکْرها داریم زین عشقْ ای خدا
لُطْف‌هایِ بی‌نِهایَت می‌کُند

هر چه ما در شُکر تَقصیری کنیم
عشقْ کُفران را کِفایَت می‌کُند

کوثَر است این عشق یا آبِ حَیات؟
عُمر را بی‌حَدّ و غایَت می‌کُند

در میانِ مُجْرِم و حَقْ چون رَسول
بس دوادو بس سَعایَت می‌کُند

بس کُن آیت آیَتْ این را بَرمَخوان
عشقْ خود تَفسیرِ آیَت می‌کُند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۲۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.