هوش مصنوعی: این متن به بیان مفاهیم عرفانی و عشق الهی می‌پردازد. شاعر از اسرار عشق، محو شدن در نور الهی، و جستجوی معنویت سخن می‌گوید. او تأکید می‌کند که عشق حقیقی تنها با محو شدن در معشوق حاصل می‌شود و طلب ناقص به نتیجه نمی‌رسد. همچنین، اشاره‌ای به عشق به شمس‌الدین تبریزی دارد که نماد عشق عرفانی است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و تجربه کامل، نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. این مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و ناملموس باشد.

غزل شمارهٔ ۸۲۸

هر کِه را اسرارِ عشقْ اِظْهار شُد
رَفت یاری زان که مَحْوِ یار شُد

شمعِ اَفْروزان بِنِه در آفتاب
بِنْگَرَش چون مَحوِ آن اَنْوار شُد؟

نیست نورِ شمع هست آن نورِ شمع
هم نشُد آثار و هم آثار شُد

همچُنان در نورِ روحْ این نارِ تَنْ
هم نشُد این نار و هم این نار شُد

جویْ جویان است و پویانْ سویِ بَحْر
گُم شود چون غَرقِ دریابار شُد

تا طَلَب جُنْبان بُوَد مَطْلوب نیست
مَطْلَب آمد آن طَلَب بی‌کار شُد

پس طَلَب تا هست ناقِص بُد طَلَب
چون نَمانَد آن گَهی سالار شُد

هر تَنِ بی‌عشق کو جویَد کُلَه
سَر ندارد جُملِگی دَستار شُد

تا بِبینَد ناگهانی گُلْرُخی
بر وِیْ آن دَستار و سَر چون خار شُد

هَمچو من شُد در هوایِ شَمسِ دین
آن کِه او را در سَر این اَسْرار شُد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۲۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.