هوش مصنوعی: این متن شامل سوالات فلسفی و عرفانی است که به ماهیت عشق، عقل، و درک انسان از جهان می‌پردازد. سوالاتی درباره‌ی رفتار دلبر، نقش‌های نانوشته، و درک عقل از آنها، همچنین سوالاتی درباره‌ی ماهیت بحر بی‌پایان و درک انسان از آن مطرح شده است.
رده سنی: 18+ متن شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. این مفاهیم ممکن است برای افراد جوان‌تر قابل درک نباشد یا نیاز به توضیحات بیشتری داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۸۲۹

هر چه دِلْبَر کرد ناخوش چون بُوَد؟
هر چه کِشت اَفْزاست آتش چون بُوَد؟

نَقْش‌هایی که نِگارَد آن نِگار
عقلْ آن را جُز که مَفْرَش چون بُوَد؟

شَربَتی را کو به مَستِ خود دَهَد
جُز لَطیف و پاک و دِلْکَش چون بُوَد؟

کَشتیِ شش گوشه است این شش جِهَت
بَحْرِ بی‌پایان دَرین شش چون بُوَد؟

نَرگسِ چَشمی کَزین بَحرْ آب یافت
دُرشِناسِ بَحْرْ اَعْمَش چون بُوَد؟

چون گُشادی یافت چَشمی در رِضا
از سَخَط هر لحظه اَخْفَش چون بُوَد؟

هین خَموش و از خُمولِ حَق بِتَرس
مَاْمَنِ اِقْبالْ مُرعَش چون بُوَد؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.