هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از غرق شدن در عشق و از دست دادن خود و آثار وجودی خود سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که در این مسیر، تمام تلاش‌ها و تغییراتش به ناچیزی و نابودی انجامیده است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد و نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.

شمارهٔ ۲۶

در قلزم عشق تو که دیار نماند
تا غرقه شوم ز خود بسی کار نماند

بس زیر و زبر که آمدم تا آخر
ناچیز چنان شدم که آثار نماند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.