هوش مصنوعی:
شاعر از ترس از آینده و سرنوشت نامعلوم خود می‌گوید و نگران است که پس از مرگ به کجا افکنده خواهد شد. او این ترس را با تشبیه خود به گویی بی‌سر و پا بیان می‌کند که نشان‌دهنده احساس درماندگی و بی‌پناهی اوست.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق فلسفی درباره مرگ و سرنوشت است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، بیان احساسات شدید مانند ترس و درماندگی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۳
زان میترسم که در بلام اندازند
همچون گویی بی سر و پام اندازند
روزی صد ره بمیرم از هیبت آنک
تا بعد از مرگ در کجام اندازند
همچون گویی بی سر و پام اندازند
روزی صد ره بمیرم از هیبت آنک
تا بعد از مرگ در کجام اندازند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
