هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از عشق و وصال سخن می‌گوید و به روح‌های مقدس و عاشقان سلام می‌فرستد. او از حالات مختلف عشق مانند فراق و وصل می‌گوید و از عشق به عنوان نیرویی که جان را آزاد می‌کند و حرام را حلال می‌سازد، یاد می‌کند. شاعر همچنین از شمس تبریزی به عنوان نماد عشق و نور یاد می‌کند و خود را غلام او می‌داند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۹۲۴

به روح‌هایِ مُقدَّسْ زِ من سَلام بَرید
به عاشقانِ مُقدَّم زِ من پیام بَرید

به روزِ وَصلْ چو بَرقَم شبِ فِراقْ چو ابر
ازین دو حال مُشَوَّش بگو کُدام بَرید؟

خدایْ خَصمِ شما گَر به پیشِ آن خورشید
زِ ماه و شمع و سِتاره و چراغ نام بَرید

سیاه کاسه شوید اَرْ زِ مَطْبَخِ عشقش
به سویِ خوانِ کَرَم دیگ‌هایِ خام بَرید

نشان دَهَم که شما آتش از کجا آرید
زِ بَرقِ نَعْلِ شَهَنْشاهِ خوش خُرام بَرید

وَلیک مَرکَبِ تُند است هان و هان زِنهار
نه زین هِلَد نه لِگام اَرْ شما لِگام بَرید

حَیات یابَد آن جا را اگر چه مُرده بَرید
حَلال گردد آن جا اگر حَرام بَرید

هزار بَندْ چو عشقش زِ پایِ جانْ بِگُشاد
مرا دو دست گرفته به آن مَقام بَرید

زِ لوحِ عشق نِبِشتیم این غَزَل‌ها را
به شَمسِ مَفْخَرِ تبریز ازین غُلام بَرید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.