هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از زلف یار خود سخن می‌گوید که مانند مشک در هر سو پخش شده است و بی‌مهر است زیرا مانند هندو سیاه است. همچنین، به دلیل غارت جان و شتاب زیاد، شکسته و بر روی زمین افتاده است.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و توصیفی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده‌تر، آن را برای سنین بالاتر مناسب می‌سازد.
شمارهٔ ۴۷
زلف تو که چون مشک به هر سوی افتاد
بی مهر از آن است که هندوی افتاد
زان گشت چنین شکسته کز غارت جان
از بس که شتاب کرد بر روی افتاد
بی مهر از آن است که هندوی افتاد
زان گشت چنین شکسته کز غارت جان
از بس که شتاب کرد بر روی افتاد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
