هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر ناپایداری زندگی و مرگ است، که در آن شاعر از گذرا بودن عمر و سرنوشت مشترک انسان‌ها سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که طبیعت (سبزه) دوباره از خاک انسان‌ها می‌روید، در حالی که عمر انسان‌ها کوتاه است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق فلسفی درباره مرگ و زندگی ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، این شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد تا بتواند با مضامین آن ارتباط برقرار کند.
شمارهٔ ۵۹
می خور که فلک بهر هلاک من و تو
قصدی دارد به جان پاک من و تو
بر سبزه نشین که عمر بسیار نماند
تا سبزه برون دمد ز خاک من و تو
قصدی دارد به جان پاک من و تو
بر سبزه نشین که عمر بسیار نماند
تا سبزه برون دمد ز خاک من و تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
