هوش مصنوعی:
این متن به توصیف تأثیرات شگفت‌انگیز و روح‌بخش یک شاهد (معشوق یا شخصیت معنوی) می‌پردازد که با ظهورش، جهان را دگرگون می‌کند. نور و تابش او باعث شادی و رقص جان‌ها می‌شود و همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این متن همچنین به مفاهیم عرفانی و معنوی اشاره دارد و از تشبیهات زیبایی مانند ماه، خورشید و پرواز استفاده می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، استفاده از تشبیهات و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۹۷۹
شاهِدی بین که در زمانه بِزاد
بُت و بُتخانه را به باد بِداد
شاهِدانی که در جهان سَمَرند
کَس ازیشان دِگَر نیارَد یاد
از رُخِ ماهِ او چو ابر گُشود
هفت گَردون زِ هَمدِگَر بِگُشاد
هَمچو مَهتابْ شاخْ شاخْ آن نور
سویِ هر روزَنی دَرون افتاد
تابِشَش چون بِتافت بیشتَرَک
جان‌ها را بِخورْد از بُنیاد
جان‌ها ذَرّه ذَرّه رَقصان گشت
پیشِ خورشیدِ جان‌ها دِلْشاد
هَمچو پَروازِ شَمسِ تبریزی
جُمله پَرّان که هر چه بادا باد
بُت و بُتخانه را به باد بِداد
شاهِدانی که در جهان سَمَرند
کَس ازیشان دِگَر نیارَد یاد
از رُخِ ماهِ او چو ابر گُشود
هفت گَردون زِ هَمدِگَر بِگُشاد
هَمچو مَهتابْ شاخْ شاخْ آن نور
سویِ هر روزَنی دَرون افتاد
تابِشَش چون بِتافت بیشتَرَک
جان‌ها را بِخورْد از بُنیاد
جان‌ها ذَرّه ذَرّه رَقصان گشت
پیشِ خورشیدِ جان‌ها دِلْشاد
هَمچو پَروازِ شَمسِ تبریزی
جُمله پَرّان که هر چه بادا باد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
