هوش مصنوعی:
این متن به موضوعاتی مانند عشق، بی‌خودی، گذر زمان، تلاش برای نیکی و تأمل در زندگی می‌پردازد. شاعر از ناتوانی عقل در برابر عشق، زیبایی بی‌خودی، گذر سریع زندگی و اهمیت کاشت بذرهای نیک در زندگی سخن می‌گوید. همچنین، تأکید می‌کند که بدون خداوند، شیرینی و لطافت واقعی وجود ندارد و هر فرد باید به فکر اعمال نیک باشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی مفاهیم مانند بی‌خودی و تأمل در گذر زمان ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۹۸۹
صبر با عشقْ بَس نمی‌آید
عقلْ فَریادرَس نمی‌آید
بی‌خودیْ خوش وَلایتی‌ست ولی
زیرِ فَرمانِ کَس نمی‌آید
کاروانِ حَیات می‌گُذَرد
هیچ بانگِ جَرَس نمی‌آید
بویِ گُلْشَن به گُل هَمی‌خوانَد
خود تو را این هَوَس نمی‌آید
زان که در باطِنِ تو خوش نَفَسی‌ست
از گِزافْ این نَفَس نمی‌آید
بی‌خدایِ لَطیفِ شیرین کار
عَسَلی از مگس نمی‌آید
هر دَمی تُخمِ نیکوی می‌کار
تا نَکاریْ عَدَس نمی‌آید
هیچ کردی به خیر اندیشه
که جَزا از سِپَس نمی‌آید؟
بَس کُن ایرا که شمعِ این گُفتار
جانِبِ هر غَلَس نمی‌آید
عقلْ فَریادرَس نمی‌آید
بی‌خودیْ خوش وَلایتی‌ست ولی
زیرِ فَرمانِ کَس نمی‌آید
کاروانِ حَیات می‌گُذَرد
هیچ بانگِ جَرَس نمی‌آید
بویِ گُلْشَن به گُل هَمی‌خوانَد
خود تو را این هَوَس نمی‌آید
زان که در باطِنِ تو خوش نَفَسی‌ست
از گِزافْ این نَفَس نمی‌آید
بی‌خدایِ لَطیفِ شیرین کار
عَسَلی از مگس نمی‌آید
هر دَمی تُخمِ نیکوی می‌کار
تا نَکاریْ عَدَس نمی‌آید
هیچ کردی به خیر اندیشه
که جَزا از سِپَس نمی‌آید؟
بَس کُن ایرا که شمعِ این گُفتار
جانِبِ هر غَلَس نمی‌آید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
