هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از زیبایی طبیعت و رقص باد و شاخه‌های گل سخن می‌گوید. شاعر از رقص باد و شاخه‌ها به عنوان نمادی از زندگی و بقا یاد می‌کند و آن را با مفاهیم مذهبی و فلسفی مانند جبریل، مریم و عیسی پیوند می‌دهد. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند تقدیر، بخت و روزی اشاره می‌کند و از خوان بزرگ و نعمت‌های الهی سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و مذهبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارد.
غزل شمارهٔ ۱۰۰۳
شاخِ گُلی، باغْ زِ تو سَبز و شاد
هست حَریفِ تو دَر این رَقص باد
بادْ چو جِبْریل و تو چون مَریَمی
عیسیِ گُلروی از این هر دو زاد
رَقصِ شما هر دو کلیدِ بَقاست
رَحمَتِ بسیار بَر این رَقصْ باد
تَخْتگَهِ نَسلِ شما شُد دِماغ
تَخت بُوَد جایِگَهِ کیْقُباد
میوه هر شاخْ به مَعده رَوَد
زانک بِرُستست زِ کَوْن و فَساد
نِعْمَتِ ما چو زِ مُکَوِّن بُوَد
خِلْط نَگَردد بخور و اِرْتِقاد
روزیِ هر قومْ ز ِباغِ دِگَر
خوانِ بُزرگست تو را، ای جواد
قِسمَتِ بَختست، بُرو بَختْ جو
بَخْت بِهْ از رَخْت بُوَد، اَلْمُراد
بَس که نَسیمی به دل اَنْدَردَمید
زان مَدَدِ نور که آرَد وِلاد
هست حَریفِ تو دَر این رَقص باد
بادْ چو جِبْریل و تو چون مَریَمی
عیسیِ گُلروی از این هر دو زاد
رَقصِ شما هر دو کلیدِ بَقاست
رَحمَتِ بسیار بَر این رَقصْ باد
تَخْتگَهِ نَسلِ شما شُد دِماغ
تَخت بُوَد جایِگَهِ کیْقُباد
میوه هر شاخْ به مَعده رَوَد
زانک بِرُستست زِ کَوْن و فَساد
نِعْمَتِ ما چو زِ مُکَوِّن بُوَد
خِلْط نَگَردد بخور و اِرْتِقاد
روزیِ هر قومْ ز ِباغِ دِگَر
خوانِ بُزرگست تو را، ای جواد
قِسمَتِ بَختست، بُرو بَختْ جو
بَخْت بِهْ از رَخْت بُوَد، اَلْمُراد
بَس که نَسیمی به دل اَنْدَردَمید
زان مَدَدِ نور که آرَد وِلاد
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
