هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از شراب معنوی و عرفانی سخن می‌گوید و از آن به عنوان عاملی برای روشنایی دل و جان یاد می‌کند. شاعر از مستی معنوی و رسیدن به حالتی فراتر از جسم و زمان صحبت می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که از تشریفات بیهوده دوری کند و به حقیقت بپیوندد.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و مستی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر گمراه‌کننده باشد.
غزل شمارهٔ ۱۰۱۵
ای شاهِدِ سیمین ذَقَن، دَردِه شَرابی هَمچو زَر
تا سینه‌ها روشن شود، اَفزون شود نورِ نَظَر
کوریِّ هُشیارانِ دِه، آن جامِ سُلطانی بِدِه
تا جسم گردد هَمچو جان، تا شب شود هَمچون سَحَر
چون خواب را دَرهَم زدی، دَردِهْ شرابِ ایزدی
زیرا نَشایَد در کَرَم، بر خَلْق بَستن هر دو دَر
ای خورده جامِ ذوالْمِنَن، تَشْنیعِ بیهوده مَزَن
زیرا که فازَ مَنْ شَکَر، زیرا که خابَ مَنْ کَفَر
ای تو مُقیمِ میکده، هم مَستی و هم می زَده
تَشنیع‌هایِ بیهُده، چون می‌زنی ای بی‌گُهَر
تا سینه‌ها روشن شود، اَفزون شود نورِ نَظَر
کوریِّ هُشیارانِ دِه، آن جامِ سُلطانی بِدِه
تا جسم گردد هَمچو جان، تا شب شود هَمچون سَحَر
چون خواب را دَرهَم زدی، دَردِهْ شرابِ ایزدی
زیرا نَشایَد در کَرَم، بر خَلْق بَستن هر دو دَر
ای خورده جامِ ذوالْمِنَن، تَشْنیعِ بیهوده مَزَن
زیرا که فازَ مَنْ شَکَر، زیرا که خابَ مَنْ کَفَر
ای تو مُقیمِ میکده، هم مَستی و هم می زَده
تَشنیع‌هایِ بیهُده، چون می‌زنی ای بی‌گُهَر
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
