هوش مصنوعی: این متن به بیان مفاهیم عرفانی و فلسفی می‌پردازد و از تشبیهات و استعاره‌های مختلف برای بیان رابطه‌ی عشق، روح، و جهان مادی استفاده می‌کند. شاعر سوالاتی را مطرح می‌کند که نشان‌دهنده‌ی بی‌نیازی عشق و روح از ظواهر و امور مادی است. او به این نکته اشاره می‌کند که عشق و روح به چیزهای ظاهری وابسته نیستند و به دنبال حقیقت عمیق‌تری هستند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی دارد. این مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشند یا نیاز به توضیحات بیشتری داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۱۱۰۲

عشقْ را با گفت و با ایما چه کار؟
روحْ را با صورتِ اَسْما چه کار؟

عاشقان گوی‌اَند در چوگانِ یار
گویْ را با دست و یا با پا چه کار؟

هر کجا چوگانْش رانَد می‌رَوَد
گویْ را با پَست و با بالا چه کار؟

آیِنه‌ست و مَظْهَرِ رویِ بُتان
با نِکوسیماش و بَدسیما چه کار؟

سوسمار از آبْ خوردن فارغ است
مَرْ وِرا با چَشمه و سَقّا چه کار؟

آن خیالی که ضَمیرْ اَوْطانِ اوست
پاش را با مَسکَن و با جا چه کار؟

عیسی‌یی که بَرگُذشت او از اَثیر
با غَمِ سَرماش و یا گرما چه کار؟

ای رَسایل گشته با نادیِّ غَیب
رو تو را با گفت و با غوغا چه کار؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.