هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق الهی و شناخت اسرار آسمان و زمین می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان نیرویی بی‌نهایت و ارزشمند یاد می‌کند و به توانایی‌های خاص انسان در درک حقایق عالم اشاره می‌کند. همچنین، به نقش عشق در هدایت انسان و شناخت حقیقت تأکید دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم عرفانی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۱۱۴
ای مَحْوِ عشقْ گشته جانیّ و چیزِ دیگر
ای آن کِه آنْ تو داری آنیّ و چیزِ دیگر؟
اَسْرارِ آسْمان را وَ احْوالِ این و آن را
از لوحِ نانِبِشته خوانیّ و چیزِ دیگر
هر دَم زِ خَلْق پُرسی اَحْوالِ عَرش و کُرسی
آن را و صد چُنان را دانیّ و چیزِ دیگر
لَعْلی‌ست بی‌نِهایَت در روشنی به غایَت
آن لَعْلِ بی‌بَها را کانیّ و چیزِ دیگر
حُکْمی که رانْد فرمان روزِ اَلَست بر جان
آن جُمله حُکْم‌ها را رانیّ و چیزِ دیگر
چَشمی که دید آن رو گَر عشقْ رانَد این سو
آن چَشم نیست وَاللَهْ زانیّ و چیزِ دیگر
آن چَشمْ اَحْوَل آمد در گامِ اوَّل آمد
کو گفت اوَّلی را ثانیّ و چیزِ دیگر
هر کو بَقا نَیابَد از شَمسِ حَقِّ تبریز
او هست در حَقایِق فانیّ و چیزِ دیگر
ای آن کِه آنْ تو داری آنیّ و چیزِ دیگر؟
اَسْرارِ آسْمان را وَ احْوالِ این و آن را
از لوحِ نانِبِشته خوانیّ و چیزِ دیگر
هر دَم زِ خَلْق پُرسی اَحْوالِ عَرش و کُرسی
آن را و صد چُنان را دانیّ و چیزِ دیگر
لَعْلی‌ست بی‌نِهایَت در روشنی به غایَت
آن لَعْلِ بی‌بَها را کانیّ و چیزِ دیگر
حُکْمی که رانْد فرمان روزِ اَلَست بر جان
آن جُمله حُکْم‌ها را رانیّ و چیزِ دیگر
چَشمی که دید آن رو گَر عشقْ رانَد این سو
آن چَشم نیست وَاللَهْ زانیّ و چیزِ دیگر
آن چَشمْ اَحْوَل آمد در گامِ اوَّل آمد
کو گفت اوَّلی را ثانیّ و چیزِ دیگر
هر کو بَقا نَیابَد از شَمسِ حَقِّ تبریز
او هست در حَقایِق فانیّ و چیزِ دیگر
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
