هوش مصنوعی: این متن بیانگر احساسات عمیق و دردآلود شاعر است که از ناامیدی، بی‌قراری و بی‌مهری روزگار و معشوق شکوه می‌کند. شاعر با زبانی غمگین و آکنده از مهر و اشک، از روزهای سخت خود می‌گوید و آرزوی رحمت و یاری از سوی معشوق دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاطفی عمیق و غمگین است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۴۹

تو و آرام و پخته کاریها
من و خامی و بی قراریها

پرسشم گر بخاطرت گذرد
دل بیمار و جان سپاریها

غیر را روزهای عیش و طرب
من و شبهای تار و زاریها

بی نکوئی چه بر سرش آمد
کو مراعات حق گذاریها

پای تا سر بمهر تو بستم
یاد ایام رستگاریها

شکوه بگذرام و بنالم زار
تا کند دوست غمگساریها

از در عجز و مسکنت آرم
بندگیها و اشگباریها

شاید از رحم در دلش آرد
آه آتش فشان و زاریها

شکوه از بخت و مهر او دردل
چه شد آرزم و شرمساریها

دعوی دوستی و عرض گله
روی سخت و امید واریها

گفتی ای دلفکار از کهٔ
زار تو زار تو بزاریها

فیض را نیست غیرتو یاری
یاریش کن بحق یاریها
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.