هوش مصنوعی: این متن به انتقاد از کسانی می‌پردازد که ادعای دانش و رهبری دارند اما خود گرفتار رذایل اخلاقی مانند ریاست‌طلبی، حسادت و خودپسندی هستند. شاعر تأکید می‌کند که چنین افرادی عیوب دیگران را می‌بینند اما از نقص‌های خود غافلند و ظاهر خود را پاکیزه نشان می‌دهند در حالی که باطنی آلوده دارند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتقادی و اخلاقی پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از واژگان و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۰۴

ای آنکه توئی قبله ارباب کیاست
چون تو نبود راهنمائی بنفاست

گر دعوی دانش کنی از بهر مباهات
تسخیر نموده است ترا حبّ ریاست

ای سایس اغیار بتعلیم و هدایت
نفس دغلت را نکنی هیچ سیاست

ای حارس بیگانه ز انواع جهالت
خود را نکنی هیچ زابلیس حراست

عیب جلی خویش نه بینی بدو دیده
عیب خفی غیر بیابی بفراست

گوئی همه را درس بقانون و اشارات
خود هیچ شفائی نبیابی ز دراست

تمییز شریفان و خسیسان زتو پرسند
از نفس شریفت نکنی دور خساست

باطن همه آلبوده بانواع رذایل
پاکیزه کنی ظاهر خود را زنجاست

بینی بدی از کس نکنی صبر بر اخفا
ور نیک عداوت کنی از رشک و نفاست

گوئی همه جا عیب کسانرا بعلالا
در خویش نه بینی شره و بخل و شراست

اصلاح خود او لیست زدلها خبرت نیست
در کار کسان کار مفرمای کیاست

هر تخم که کاری ثمر آن در وی فیض
میکن بنکو کاری انواع غراست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.