هوش مصنوعی: این متن به توصیف دنیا و فریبندگی‌های آن می‌پردازد. شاعر دنیا را ظاهری فریبنده و درونی تاریک و پر از رنج توصیف می‌کند که با زیبایی‌های سطحی خود انسان را فریب می‌دهد. او از اهل بصیرت می‌خواهد که به ظاهر دنیا دل نبندند و به جای آن، به حقیقت و معنویت روی آورند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی پیچیده، فهم متن را برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز می‌کند.

غزل شمارهٔ ۱۱۶

منوش ساغر دنیا که درد ناب نماست
درونش خون دلست از برون شراب نماست

هر آنچه در نظر آید ز زینت دنیا
بنزد اهل بصیرت سراب آب نماست

ببر مگیر عروس جهان که غدار است
مرو بجامه خوابش که پیر شاب نماست

مدوز کیسهٔ نفعش که نفع او ضرر است
مخور فریب خطایش جهان صواب نماست

درونش تیره و تنگ از برون بود روشن
ز ذره کمتر و در دیده آفتاب نماست

برونش عیش و طرب وز درون غم و محنت
درون فسرده و بیرونش آب و تاب نماست

غمزه اش کند اندوه جلوهٔ راحت
زعشوه اش دل ناکام کامیاب نماست

رین سرا دل اشکسته بیت معمور است
اگرچه در نظر بی بصر خراب نماست

جهانست خواب پریشان گهی شوی بیدار
که زیر خاک نخسبی اگر چه خواب نماست

نظر بصورت دنیاست آنچه گفتی فیض
بمعنی ارنگری سوی حق شتاب نماست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.