هوش مصنوعی: این متن به موضوع عشق، عرفان و رابطه بین عاشق و معشوق می‌پردازد. در آن تأکید شده است که عشق حقیقی محدود به زمان و مکان نیست و عاشق صادق همواره در وصل به سر می‌برد. همچنین، متن به تفاوت بین عشق دنیوی و عشق الهی اشاره دارد و بیان می‌کند که عارفان در زیبایی‌های ظاهری، جمال خداوند را می‌بینند اما به ظواهر دل نمی‌بندند. در نهایت، متن بر این نکته تأکید دارد که عشق واقعی تنها در خدمت به معشوق حقیقی معنا می‌یابد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق الهی و تفاوت‌های بین عشق دنیوی و معنوی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۲۲۸

مرغ خیال کس را کس بال و پر نه بندد
هر جا پرد بر و کس راه گذر نه بندد

عاشق چو هست صادق یکلحظه نیست بی‌وصل
معشوق بر خیالش راه نظر نه بندد

یاری که دل‌نشین شد با جان چو جان قرین شد
بر هجر ره به بندد بر وصل در نبندد

عارف ز حسن خوبان بیند جمال یزدان
لیکن به عشق صورت پای نظر نبندد

از عشق حق نصیبی زهاد را نباشد
نقش خیال جانان هر بی‌بصر نبندد

بهر بهشت بندد زاهد کمر بطاعت
جز بهر خدمت دوست عاشق کمر نبندد

خواهی ز راه مقصود نومید بر نگردی
حاجت بنزد او بر کو بر تو در نبندد

از عشق باش پنهان تا چشم تو شود جان
تا در صدف نیاید باران گهر نبندد

اشکار خشک آرند با وصف بت نگارند
چون فیض در حقیقت کس شعر تر نبندد
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.