هوش مصنوعی: این متن به توصیف ویژگی‌های فردی می‌پردازد که خود را مطابق با آیات قرآن و نور ایمان می‌سازد، از تعلقات دنیوی دوری می‌کند و تنها به خداوند متکی است. چنین فردی از دیدار حق بهره می‌برد، در آینه دلش خدا را می‌بیند و از هر آنچه غیرخدایی است، بریده است. او تنها برای خدا حرکت می‌کند و ترسش تنها از خداوند است. همچنین، دوستدارانش او را بسیار می‌ستایند و او مانند گلی از بهشت، از عالم الهی بهره می‌برد.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مبانی دینی و ادبیات کلاسیک فارسی دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۳۰۴

هر آنکسکه خود را پسندیده باشد
بهر مویش ابلیس خندیده باشد

نباشد پسندیده جز آنکه حقش
در آیات قرآن پسندیده باشد

ز انوار ایمان و اسرار عرفان
فروغی بسیماش تابیده باشد

ز دیدار او حق به دیدار آید
که نور خدا زو تراویده باشد

در آئینه روی آن صاحب دل
خدای جهان را عیان دیده باشد

بحق بسته باشد دل غیب بین را
ز بیگانه و خویش ببریده باشد

بود بهر حق جنبش آن زنده دل را
نفرموده باشد نجنبیده باشد

خلایق ز حق سوی باطل گرایند
ز حق سوی حق او گرائیده باشد

بود مردمان را همه ترس از هم
خدا بین ز جز خود نترسیده باشد

بخسبد دو چشم دوبینان همه شب
یکی بین دو چشمش نخسبیده باشد

پسندیدهٔ دشمنان نیز باشد
ز بس دوست او را پسندیده باشد

خنک آنکه چون فیض گلهای قدسی
ز گلزار لاهوت می‌چیده باشد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.