گاهی بغمزهٔ دلی آباد میکند
گاهی بلطف غمزدهٔ شاد میکند

آنکو زیاد می نرود یکنفس مرا
شادم اگر مرا نفسی یاد میکند

بیچاره و شکست اسیر بلای عشق
دلرا درین قضیه که امداد میکند

گم گشتگان وادی خونخوار عشق را
سوی جناب دوست که ارشاد میکند

غم بر سر غم آمد و جای نفس نماند
دل تنگ شد که ناله و فریاد میکند

در چشم من سراسر آفاق تیره شد
شام فراق بین که چه بیداد میکند

باد صبا بیار نسیمی ز کوی دوست
کاین بوی دوست عالمی آباد میکند

بر من هر آنچه میرود از محنت و بلا
جرم تو نیست حسن خدا داد میکند

باداست نزد او سخن فیض و شعر او
کی او بدین وسیله مرا یاد میکند