هوش مصنوعی: این متن به دو گروه از انسان‌ها اشاره دارد: گروه اول که به عالم ارواح و معنویت توجه دارند، پاک و نورانی هستند و به بالاترین مراتب روحانی می‌رسند. گروه دوم که اسیر تن و خرد محدود خود هستند، هرگز به حقیقت عالم ارواح دست نمی‌یابند و در تاریکی و جهل باقی می‌مانند. همچنین، افرادی که بین این دو گروه قرار دارند، در کشمکش و بلاتکلیفی به سر می‌برند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۶۷

آنان که ره عالم ارواح بپویند
مردانه ز آلایش تن دست بشویند

بر فوق فلک رفته به جنات بر آیند
پویند گل از غیب و گل از خویش برویند

این طایفه نورند و حیاتند و وجودند
با هر که نشستند چو جان در تن اویند

و آنان که بود بسته تن پای خردشان
هرگز گلی از عالم ارواح نبویند

زنگ تنشان ز آینه جان نزداید
دل را ز گل عالم اجسام نشویند

این طایفه موتند و عدم ظلمت و جهلند
بر بی خردیشان سزد ارواح بمویند

و آنان که نه اینند و نه آن مثل من و تو
در کش مکش این دو نه پشتند نه رویند

چوگان قضا سوی زبرشان ببرد که
افتند گهی زیر سراسیمه چو گویند

رفتن نتوانند و بمقصد نگرانند
نصف دلشان شاد که از راه بکویند

عزمی که دو جا بستن کار زنانست
مردان خدا فیض چنین راه نپویند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.