هوش مصنوعی: این متن عرفانی به زیبایی‌های عالم عشق و عقل می‌پردازد و تأکید می‌کند که عشق و معرفت الهی، بالاتر از عقل و دانش ظاهری است. شاعر بیان می‌کند که تنها با دل‌سپردن به عشق الهی می‌توان به اسرار حقیقی عالم پی برد و رضایت حق را به دست آورد. همچنین، رنج‌های راه عشق را در مقایسه با پاداش‌های آن ناچیز می‌شمرد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفانی و نیاز به پیش‌زمینه‌ای از ادبیات فارسی برای درک بهتر متن ضروری است.

غزل شمارهٔ ۳۶۶

دل عالم حسن تو کی رنج و تعب بیند
گر عالم عقل آید صد عیش و طرب بیند

در عالم عقل آنکو چشم و دل او وا شد
گلهای طرب چیند اسرار عجب بیند

از عقل اگر آرد رو سوی جناب عشق
از جلوهٔ هر مربوب رخساره رب بیند

آیات کلام حق آن خواند و این فهمد
این لذت لب یابد آن صورت لب بیند

ماند بکسی دانا کو روز ببیند حسن
خوانندهٔ بی دانش آنرا که بشب بیند

اسرار طلب می کن چون داد طرب میکن
ور نه دهدت اجری چون صدق طلب بیند

سرباز درین نعمت تن ده بغم و محنت
در تربیت جان کوش تن گرچه تعب بیند

عارف که بود گم نام از جاه و حسب ناکام
معروف شود آنجا صد نام و لقب بیند

گر رنج برد حاجی صد گنج برد حاجی
سهلست اگر در ره یغمای عرب بیند

گر فیض بود خشنود از هرچه ز حق آید
حق باشد از او راضی پاداش ادب بیند
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.