هوش مصنوعی: این متن شعری است که مخاطب را به تفکر در مورد انتخاب‌های زندگی، دوری از گناه و هوس‌ها، و پیروی از راه ایمان و تقوا دعوت می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که به عواقب اعمال خود بیاندیشد، توبه کند، و به سوی اصلاح خود حرکت نماید. همچنین، بر اهمیت پرهیز از دنیاپرستی و تمرین ریاضت برای رسیدن به آرامش روحی تأکید دارد.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی موجود در این شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند توبه، گناه، و ریاضت نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

غزل شمارهٔ ۳۹۳

رو بحق آوری ای جان چه شود
نروی همره شیطان چه شود

راه بیراه هوا چند روی
روی اندر ره ایمان چه شود

راه تقوی و ورع گر سپری
پند گیری تو ز قرآن چه شود

از هوس سر بهوا تا کی و چند
گر کنی کار بفرمان چه شود

خویش را گر تو بطاعت بندی
بگسلی رشته عصیان چه شود

توبه‌ها چند کنی و شکنی
نکنی گر تو گناهان چه شود

اول اندیشه کنی تا آخر
نشوی زار و پشیمان چه شود

از دل ار خار هوس دور کنی
تا بروید گل و ریحان چه شود

گر بخلقانی و قرصی سازی
ندهی زحمت خلقان چه شود

گر گذاری بریاضت تن را
کم کنی طعمه کرمان چه شود

جان و دل چند دهی درد خری
گر گرائی سوی درمان چه شود

فیض بیهوده کنی جان تا کی
جان دهی در ره جانان چه شود
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.