هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های آفرینش و عشق می‌پردازد و با استفاده از تصاویر شاعرانه، عجایب طبیعت و احساسات انسانی را توصیف می‌کند. شاعر از زیبایی معشوق، شگفتی‌های آفرینش، و قدرت عشق سخن می‌گوید و در نهایت به رندی و شاعری اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات شعری نیاز به درک ادبی و تجربه‌ی زندگی بیشتری دارند.

غزل شمارهٔ ۴۵۳

گفتی مرا که چیست ز خوبان عجیب‌تر
ز ایشانست آفرینش ایشان عجیب‌تر

در آب و خاک روح دمیدم عجب بود
در خون و نطفه صورت انسان عجیب‌تر

گویند آفتاب عجیبسب و مه غریب
از مهر و ماهٔ عارض خوبان عجیب‌تر

ابرو و چشم بر رخ خورشید طلعتان
ز ابرو و چشم غمزهٔ خوبان عجیب‌تر

ناز و کرشمه خد و قد بس عجب بود
گشتن اسیر صورت چسبان عجیب‌تر

از جان عجیب تر چه بود در سرای تن
عشقست در سرای تن از جان عجیب‌تر

گوشم شنید قصه مجنون عامری
چشمم بدید قصهٔ خود زان عجیب‌تر

خون خوردن کسیست برای کسی عجب
آنکه برای بی‌غم ناران عجیب‌تر

ای کاش داشتند ز دل دلبران خبر
از دلبری تغافل ایشان عجیب‌تر

رندی و شاعری عجبست از طریق فیض
آنگاه شعرهای پریشان عجیب‌تر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.