سلسله فکر را در ره دانش بکش
تا برسی منزلی کان نبود محرمش

چونکه بدانجا رسی باده عرفان بنوش
پس ز پی معرفت ذوق محبت بچش

نور محبت چو تافت بر دل و بر جان تو
بادهٔ ناب ازل از خم وحدت بکش

در ره عشق حبیب تا بتوانی بکوش
محنت اگر رو دهد تا بتوانی بکوش

شاد بزی عنقریب وار هی از چارونه
کام بگیر از حبیب خارج ازین پنج و شش

چونکه بلی گفته وقت سماع الست
وصل ترا حاصلست لیک پس از کش مکش

آنکه رعایت نکرد شرط بلی را نخست
کوش بلی گوش گیر سوی منادیش کش

حکم کند تا بر او آنچه مر او را سزاست
رهزن و کمره بحق وارهد ار کش مکش

شرط بلای الست معرفت اولیاست
فیض چو تو عارفی جان و دلت باد خوش