هوش مصنوعی:
متن بالا یک نیایش و مناجات عرفانی است که در آن گوینده به درگاه خداوند متعال راز و نیاز می‌کند. او خداوند را با اسامی و صفات مختلف مانند سمیع (شنونده)، شفیع، رفیع، منیع، وسعت دهنده (الوسیع)، احاطه‌کننده بر همه چیز (الجمع)، و بدیع (آفریننده) می‌خواند. گوینده از ضعف و نیاز خود سخن می‌گوید و از خداوند طلب بخشش، هدایت و فیض می‌کند. او دنیا و آخرت خود را در دستان خداوند می‌بیند و از او می‌خواهد که در روز حساب از او بگذرد و از جام محبت الهی به او بنوشاند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات خاص ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۵۱۴
ایاک ادعوا انت السمیع
ایاک ارجوا انت الشفیع
همت بلندم کوتاه دستم
انت الرفیع انت المنیع
هر جا کنم رو روی تو بینم
بالا و پستی انت الوسیع
یا من احاط بکل شیء
والکل احصی انت الجمیع
دنیای من تو عقبای من تو
هم این و هم آن انت البدیع
طی کن کتابم وقت حسابم
بگذر ز من زود انت البدیع
کأساً اذقنی من عین حبّک
فیض الفیض یدعوا انت السّمیع
ایاک ارجوا انت الشفیع
همت بلندم کوتاه دستم
انت الرفیع انت المنیع
هر جا کنم رو روی تو بینم
بالا و پستی انت الوسیع
یا من احاط بکل شیء
والکل احصی انت الجمیع
دنیای من تو عقبای من تو
هم این و هم آن انت البدیع
طی کن کتابم وقت حسابم
بگذر ز من زود انت البدیع
کأساً اذقنی من عین حبّک
فیض الفیض یدعوا انت السّمیع
وزن: مستفعلن فع مستفعلن فع (متقارب مثمن اثلم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
