هوش مصنوعی:
این متن به بیان احساسات عمیق و عرفانی می‌پردازد که شامل مفاهیمی مانند عشق، درد، صبر و ستایش از شمس تبریز است. شاعر از درد و رنجی که به دلیل عشق متحمل می‌شود سخن می‌گوید و از شمس تبریز به عنوان گوهر عشق یاد می‌کند که نباید خوار شمرده شود.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک فارسی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۱۶۴
خَلْق را زیرِ گُنبَدِ دَوّار
چَشم‌ها کور و دیدنی بسیار
جورِ او کَش از آن که شورشِ دل
نورِ چَشم است یا اولوالاَبْصار
بر دو دیده نَهَم غَمَت کین دَرد
دارویِ خاصِ خُسروی‌ست بِبار
باغِ جانْ خوش زِ سنگْ باران است
ما نخواهیم قَطره سنگْ بِبار
شَمسِ تبریز گوهرِ عشق است
گوهرِ عشق را تو خوار مَدار
چَشم‌ها کور و دیدنی بسیار
جورِ او کَش از آن که شورشِ دل
نورِ چَشم است یا اولوالاَبْصار
بر دو دیده نَهَم غَمَت کین دَرد
دارویِ خاصِ خُسروی‌ست بِبار
باغِ جانْ خوش زِ سنگْ باران است
ما نخواهیم قَطره سنگْ بِبار
شَمسِ تبریز گوهرِ عشق است
گوهرِ عشق را تو خوار مَدار
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
