فدای دوست نکردیم جان و دل صد حیف
ز اختیار نرستیم ز آب و گل صد حیف

ز عشق حق نزدیم آتشی به جان نفسی
همیشه ز آتش دیویم مشتعل صد حیف

به کام دوست نبودیم یک نفس صد آه
رسید دشمن آخر به کام دل صد حیف

جهاز عقبی باقی نمی‌کنیم دمی
به کار دنیی فانیم مشتغل صد حیف

گذشت عمر نکردیم از سر اخلاص
عبادتی که زند سر ز نور دل صد حیف

نیافت آینه دل صفا ز صیقل ما
بماند در دل ما زنگ ز آب و گل صد حیف

دل از پی هوس و دست رفت از پی دل
به کار دوست نداریم دست و دل صد حیف

به روز داوری از کرده‌های خود باشیم
به نزد دوست چه شرمنده و خجل صد حیف

به راه دوست نرفتی و عمر رفت ای فیض
نکرد روح عزیزان تو را بحل صد حیف

«فیض کاشانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir