هوش مصنوعی: متن بالا بر اهمیت عشق و گذر از خواسته‌های نفسانی تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که تنها با رها کردن خود از تعلقات دنیوی و تسلیم شدن در برابر عشق الهی می‌توان به حقیقت و آرامش رسید. همچنین، اشاره‌ای به آزادی و انتخاب آگاهانه دارد و تأکید می‌کند که عشق می‌تواند انسان را از تمام بندها رها کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سال دشوار است. همچنین، برخی از عبارات مانند 'در فکن خویش را در آتش عشق' نیاز به تفسیر و درک بالغانه دارد.

غزل شمارهٔ ۵۷۲

بخوشی بگذریم از هر کام
بر سر خود نهیم اول گام

رای باش برای آن حق رای
کام باشد بکام آن خود کام

چونکه رستی ز خود رسی در خود
کام یابی چو بگذری از کام

نشوی هست تا نگردی نیست
نشوی مست تا تو بینی جام

در فکن خویش را در آتش عشق
تا نسوزی تمام خامی خام

بیخ غم را نمیکند جز عشق
ظلمت شام کی برد جز نام

بند عشقت گشاید از هر بند
دام عشقت رهاند از هر دام

عشق سازد ز سرّ کار آگه
عشق آرد ترا ز حق پیغام

مرغ معنی شکار کی شودت
تا نگردی تمام چشم چه دام

چون زنان تا برنک و بو گروی
ننهی در حریم مردان گام

بچشی جرعهٔ ز بادهٔ عشق
تا نگردی چو جام خون آشام

خویشتن را بحق سپار ای فیض
جز بحق دل نگیردت آرام
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۷۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.