هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و مذهبی است که به توصیف ویژگیهای مومن و فضایل او میپردازد. در این شعر، از مفاهیمی مانند فرج اعظم، فرح اکبر، و فضایل معنوی مانند کرم و قمر استفاده شده است. همچنین، به نقش خداوند به عنوان ساقی و زندگی جاودانه اشاره میشود. شعر با توصیف مجلس ربانی و نوشیدن قهوه و میهای معنوی به پایان میرسد.
رده سنی:
18+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که برای درک کامل آن، نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی فارسی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'میخوردن' ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشد که برای سنین پایینتر مناسب نیست.
غزل شمارهٔ ۱۱۷۳
بِشْنو خَبَرِ صادقْ از گفته پیغامبر
اَنْدَر صِفَتِ مومن اَلْمُوْمِنُ کَالْمِزْهَر
جاءَ الْمَلِکُ الاَکْبَر ما اَحْسَنَ ذَا الْمَنْظَر
حَتّی مَلاء الدُّنْیا بِالْعَبْهَرِ وَ الْعَنْبَر
چون بَربَط شُد مومن در ناله و در زاری
بَربَط زِ کجا نالَد بیزَخْمه زَخْم آور؟
جاءَ الْفَرَجُ الاَعْظَم جاءَ الفَرَح الاَکْبَر
جاءَ الْکَرَمُ الاَدْوَمْ جاءَ الْقَمَرُ الاَقْمَر
خو کرد دلِ بَربَط نَشْکیبَد ازان زَخْمه
اَنْدَر قَدَم مُطرب میمالَد رو و سَر
اَلدَّولَة عَیْشیَّه وَ الْقَهْوَةُ عَرْشِیَّه
وَ الْمَجْلِسُ مَنْثُورٌ بِاللَّوْزِ مَعَ السُّکَّر
اینک غَزَلی دیگر اَلْخَمْسُ مع الْخَمسین
زان پیش که بَرخوانم که شانِیَکَ الْاَبْتَر
اَلرّبُّ هُوَ السّاقی وَ الْعَیْشُ بِهِ باقی
وَ السَّعْدُ هُوَ الرّاقی یا خایِفُ لا تَحْذَر
اَلرُّوحُ غَد اسَکْری مِنْ قَهْوَتِنَا الْکُبْری
وَازَّیَّنَتِ الدُّنْیا بِالْاَخْضَرِ وَ الْاَحْمَر
خاموش شو و مَحْرَم میْ خور میِ جان هر دَم
در مَجْلِسِ رَبّانی بیحَلْق و لب و ساغَر
اَنْدَر صِفَتِ مومن اَلْمُوْمِنُ کَالْمِزْهَر
جاءَ الْمَلِکُ الاَکْبَر ما اَحْسَنَ ذَا الْمَنْظَر
حَتّی مَلاء الدُّنْیا بِالْعَبْهَرِ وَ الْعَنْبَر
چون بَربَط شُد مومن در ناله و در زاری
بَربَط زِ کجا نالَد بیزَخْمه زَخْم آور؟
جاءَ الْفَرَجُ الاَعْظَم جاءَ الفَرَح الاَکْبَر
جاءَ الْکَرَمُ الاَدْوَمْ جاءَ الْقَمَرُ الاَقْمَر
خو کرد دلِ بَربَط نَشْکیبَد ازان زَخْمه
اَنْدَر قَدَم مُطرب میمالَد رو و سَر
اَلدَّولَة عَیْشیَّه وَ الْقَهْوَةُ عَرْشِیَّه
وَ الْمَجْلِسُ مَنْثُورٌ بِاللَّوْزِ مَعَ السُّکَّر
اینک غَزَلی دیگر اَلْخَمْسُ مع الْخَمسین
زان پیش که بَرخوانم که شانِیَکَ الْاَبْتَر
اَلرّبُّ هُوَ السّاقی وَ الْعَیْشُ بِهِ باقی
وَ السَّعْدُ هُوَ الرّاقی یا خایِفُ لا تَحْذَر
اَلرُّوحُ غَد اسَکْری مِنْ قَهْوَتِنَا الْکُبْری
وَازَّیَّنَتِ الدُّنْیا بِالْاَخْضَرِ وَ الْاَحْمَر
خاموش شو و مَحْرَم میْ خور میِ جان هر دَم
در مَجْلِسِ رَبّانی بیحَلْق و لب و ساغَر
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.