هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به ستایش خداوند، بخشش گناهان، رضایت به قضای الهی و اهمیت رازداری میپردازد. همچنین به موضوعاتی مانند عشق، هدایت، سفر معنوی و نقش پیامبران در راهنمایی انسانها اشاره میکند. شاعر از زیباییهای طبیعت و نعمتهای الهی سخن میگوید و بر اهمیت شکرگزاری تأکید میکند.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رازداری و عشق معنوی نیاز به بلوغ فکری دارند که معمولاً از سن 12 سالگی به بعد شکل میگیرد.
غزل شمارهٔ ۱۱۷۸
جاءَ الرَّبیعُ وَ الْبَطَر زالَ الشِّتاءُ وَ الْخَطَر
مِنْ فَضْلِ رَبٍّ عِنْدَهُ کُلُّ الْخَطایا تُغْتَفَر
اَوْحی اِلَیْکُم رَبُّکُمْ اَنّا غَفَرْنا ذَنْبَکُم
فَارْضَوا بِما یُقْضی لَکُم اِنَّ الرِّضا خَیْرُ السِّیَر
کَمْ قایلینَ فی الخَفا اِنّا عَلِمْنا بِرَّهُ
فَاحْکِ لَدَیْنا سِرِّهُ لا تَشْتَغِلْ فیمَا اشْتَهَر
اَلسِرُّ فیکَ یا فَتی لا تَلْتَمِسْ مِمَّنْ اَتی
مَنْ لَیْسَ سِرٌّ عِنْدَهُ لَمْ یَنْتَفِعْ مِمّا ظَهَر
اُنْظُر اِلی اَهْلِ الرَّدی کَمْ عایَنُوا نُورَ الْهُدی
لَمْ تُرْتَفَعْ اَسْتارُهُم مِنْ بَعْدِ مَا انْشَقَّ الْقَمَر
یا رَبَّنا رَبَّ الْمِنَنْ اِنْ اَنْتَ لَمْ تَرْحَمْ فَمَنْ؟
مِنْکَ الْهُدی مِنْکَ الرَّدی ما غَیْرُ ذا اِلّا غَرَر
یا شَوْقُ اَیْنَ الْعافِیَه کَیْ اَضْطَفِرْ بالقافِیَه؟
عِنْدی صِفاتٌ صافِیَه فی جَنْبِها نُطْقی کَدَر
اِنْ کانَ نُطْقی مُدْرِسی قَدْ ظَلَّ عِشْقی مُخْرِسی
وَ الْعِشْقُ قِرْنٌ غالِبٌ فینا و سُلْطانُ الظَّفَر
سِرٌّ کَتیمٌ لَفْظُهُ سَیْفٌ حَسیمٌ لَحْظُهُ
شَمْسُ الضُّحی لا تَخْتَفی اِلّا بِسَحّا رٍ سَحَر
یا ساحِرًا اَبْصارَنا بالَغْتَ فی اَسْحارِنا
فَارْفُقْ بِنا اَوْدارِنا اِنّا حَضَرْنا فِی السَّفَر
یا قَوْمَ مُوسی اِنَّنا فِی التِّیهِ تِهْنا مِثْلَکُمْ
کَیْفَ اهْتَدَیْتُمْ؟ فَاخْبِرُو الا تَکْتُمُوا عَنَّا الْخَبَر
اِنْ عَوَّقُوا تَرْحالَنا فَالْمَنُّ و السَّلْوی لَنا
اَصْلَحْتَ رَبّی بالَنا طابَ السَّفَر طابَ الْحَضَر
اِنَّ الْهَوی قَدْ غَرَّنا مِنْ بَعْدِ ما قَدْ سَرَّنا
فَاکْشِفْ بِلُطْفٍ ضُرَّنا قالَ النَبِیُّ لا ضَرَر
قالُوا نُدَبِّرْ شانَکُمْ نَفْتَحْ لَکُم آذانَکُم
نَرْفَعْ لَکُم اَرْکانَکُمْ اَنْتُمْ مَصابیحُ الْبَشَر
هاکُمْ مَعاریجُ اللِّقا فیها تَداریجُ الْبَقا
اَنْعِمْ بِهِ مِنْ مُسْتَقی اَکْرِم بِهِ مِنْ مُسْتَقَر
اَلْعَیْشُ حَقًّا عَیْشُکُمْ وَ الْمَوْتُ حَقًّا مَوْتُکُمْ
وَ الدّین ُوَ الدُّنْیا لَکُمْ هذا جَزاءُ مَنْ شَکَر
اُسْکُتْ فَلا تُکْثِرْ اَخی اِنْ ظَلْتَ تُکْثِر تَرْتَخی
اَلْحَیْلُ فی ریحِ الْهَوی فَاحْفَظْهُ کَلّا لا وَزَر
مِنْ فَضْلِ رَبٍّ عِنْدَهُ کُلُّ الْخَطایا تُغْتَفَر
اَوْحی اِلَیْکُم رَبُّکُمْ اَنّا غَفَرْنا ذَنْبَکُم
فَارْضَوا بِما یُقْضی لَکُم اِنَّ الرِّضا خَیْرُ السِّیَر
کَمْ قایلینَ فی الخَفا اِنّا عَلِمْنا بِرَّهُ
فَاحْکِ لَدَیْنا سِرِّهُ لا تَشْتَغِلْ فیمَا اشْتَهَر
اَلسِرُّ فیکَ یا فَتی لا تَلْتَمِسْ مِمَّنْ اَتی
مَنْ لَیْسَ سِرٌّ عِنْدَهُ لَمْ یَنْتَفِعْ مِمّا ظَهَر
اُنْظُر اِلی اَهْلِ الرَّدی کَمْ عایَنُوا نُورَ الْهُدی
لَمْ تُرْتَفَعْ اَسْتارُهُم مِنْ بَعْدِ مَا انْشَقَّ الْقَمَر
یا رَبَّنا رَبَّ الْمِنَنْ اِنْ اَنْتَ لَمْ تَرْحَمْ فَمَنْ؟
مِنْکَ الْهُدی مِنْکَ الرَّدی ما غَیْرُ ذا اِلّا غَرَر
یا شَوْقُ اَیْنَ الْعافِیَه کَیْ اَضْطَفِرْ بالقافِیَه؟
عِنْدی صِفاتٌ صافِیَه فی جَنْبِها نُطْقی کَدَر
اِنْ کانَ نُطْقی مُدْرِسی قَدْ ظَلَّ عِشْقی مُخْرِسی
وَ الْعِشْقُ قِرْنٌ غالِبٌ فینا و سُلْطانُ الظَّفَر
سِرٌّ کَتیمٌ لَفْظُهُ سَیْفٌ حَسیمٌ لَحْظُهُ
شَمْسُ الضُّحی لا تَخْتَفی اِلّا بِسَحّا رٍ سَحَر
یا ساحِرًا اَبْصارَنا بالَغْتَ فی اَسْحارِنا
فَارْفُقْ بِنا اَوْدارِنا اِنّا حَضَرْنا فِی السَّفَر
یا قَوْمَ مُوسی اِنَّنا فِی التِّیهِ تِهْنا مِثْلَکُمْ
کَیْفَ اهْتَدَیْتُمْ؟ فَاخْبِرُو الا تَکْتُمُوا عَنَّا الْخَبَر
اِنْ عَوَّقُوا تَرْحالَنا فَالْمَنُّ و السَّلْوی لَنا
اَصْلَحْتَ رَبّی بالَنا طابَ السَّفَر طابَ الْحَضَر
اِنَّ الْهَوی قَدْ غَرَّنا مِنْ بَعْدِ ما قَدْ سَرَّنا
فَاکْشِفْ بِلُطْفٍ ضُرَّنا قالَ النَبِیُّ لا ضَرَر
قالُوا نُدَبِّرْ شانَکُمْ نَفْتَحْ لَکُم آذانَکُم
نَرْفَعْ لَکُم اَرْکانَکُمْ اَنْتُمْ مَصابیحُ الْبَشَر
هاکُمْ مَعاریجُ اللِّقا فیها تَداریجُ الْبَقا
اَنْعِمْ بِهِ مِنْ مُسْتَقی اَکْرِم بِهِ مِنْ مُسْتَقَر
اَلْعَیْشُ حَقًّا عَیْشُکُمْ وَ الْمَوْتُ حَقًّا مَوْتُکُمْ
وَ الدّین ُوَ الدُّنْیا لَکُمْ هذا جَزاءُ مَنْ شَکَر
اُسْکُتْ فَلا تُکْثِرْ اَخی اِنْ ظَلْتَ تُکْثِر تَرْتَخی
اَلْحَیْلُ فی ریحِ الْهَوی فَاحْفَظْهُ کَلّا لا وَزَر
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.