بکوی یار بی‌پروا گذشتیم
دل آنجا ماند و ما ز آنجا گذشتیم

غلط کی میتوان ز آنجا گذشتن
مگر ما بیخود و بی ما گذشتیم

نه ما ماند و نه سر ماند و نه پا ماند
هم از ما هم ز سر هم پا گذشتیم

چو از یار حقیقی بوی بردیم
ز هر گلدستهٔ رعنا گذشتیم

عیان دیدیم خورشید ازل را
ز هر مه طلعت زیبا گذشتیم

حدیث از شاهد و ساقی مگوئید
که این را خط زدیم و آنرا گذشتیم

بجان و دل غم مولی گزیدیم
هم از دنیا هم از عقبا گذشتیم

نمی‌پیچیم در زهاد و عباد
هم از اینها هم از آنها گذشتیم

نه از دنیا و عقبا طرف بستیم
بماندیم این دو را برجا گذشتیم

چو در اقلیم بیجانی رسیدیم
ز راه و منزل و ماوا گذشتیم

بخلوت خانهٔ توحید رفتیم
هم از لا و هم از الا گذشتیم

دل و جانرا بحق دادیم چون فیض
ز گفت و گو و از غوغا گذشتیم

«فیض کاشانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir