هوش مصنوعی: شاعر در این متن به بیان سفر معنوی و جستجوی حقیقت پرداخته است. او از تجربه‌های مختلف در صومعه و مدرسه، سیر در اقلیم معارف، چریدن در باغ حقایق و چیدن میوه‌های دلپذیر می‌گوید. در نهایت، به درخت حقیقت می‌رسد و از فیض الهی بهره‌مند می‌شود. این سفر معنوی او را از تشویش‌ها رها کرده و به آرامش می‌رساند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۶۸۱

ما را ره توفیق نمودند و بریدیم
بر ما در تحقیق گشودند و رسیدیم

یکچند بهر صومعه بدیم ارادت
یکچند بهر مدرسه گفتیم و شنیدیم

اقلیم معارف همه را سیر نمودیم
در باغ حقایق بهمه سبزه چریدیم

بس عطر روانبخش ز گلها که گرفتیم
بس میوه دلپرور دلخواه که چیدیم

کردیم نظر در شجر زینت دنیا
نه سایه نه برداشت ازو مهر بریدیم

ناگاه شد از قرب نمودار درختی
مقصود دل آن بود بکنهش چو رسیدیم

دادند بما عیش مصفای مؤبد
در سایهٔ آن رحل اقامت چو کشیدیم

دیدیم چو ما ساقی میخانهٔ توحید
یکجرعه از آن بادهٔ بیرنگ چشیدیم

صد شکر دل آسود ز تشویش کشاکش
چون فیض نه پیر و نه فقیه و نه مریدیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۸۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.