ای برون از سرای کون و مکان
برتر از هرچه میدهند نشان

هم زبان از ثنای تو قاصر
هم خرد در سپاس تو حیران

ای منزه ز شبه و مثل و نظیر
وی مقدس ز نعت و وصف و بیان

کوته از دامن تو دست قیاس
قاصر از ساحت تو پای گمان

ای ثبات هر آنچه راست ثبات
وی حیاهٔ هر آنچه دارد جان

عاشقان در جمال تو واله
عارفان در جلال تو حیران

هرچه را این و آن توان گفتن
برتری زان نه اینی و نه آن

هم جهان از تو خالی و هم پر
ای ورای جهان خدای جهان

آفرینندهٔ سپهر برین
گسترانندهٔ زمین و زمان

در دلم آنکه با تو پیوندم
بخدائی که از خودم برهان

برسانم باوج علیین
در عروج مراتب امکان

دمبدم حال من نکوتر کن
تا مقامی که نیست بهتر از آن

عفو کن یک بیک بدیها را
بر خطاها بکش خط غفران

قطرهٔ از سحاب مغفرتت
نگذارد نشانی از عصیان

نور مهر تو هست در دل فیض
از خودش تا بخویشتن برسان

«فیض کاشانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir