هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و اشتیاق خود به معشوق (جانان) می‌گوید و از صبا (باد) می‌خواهد که پیامش را به او برساند. او از دل‌آشفتگی و شوریدگی خود می‌گوید و آرزوی رسیدن نسیمی از کوی معشوق را دارد. شاعر از عشق فراوان و اشتیاق سوزان خود سخن می‌گوید و از غم هجران و شرمندگی از معشوق می‌نالد. در پایان، از فیض می‌خواهد که سخن را کوتاه کند زیرا خوی معشوق تحمل گرانی را ندارد.
رده سنی: 15+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۷۲۵

گذر کن ای صبا در کوی جانان
ببر از من پیامی سوی جانان

دلم را تازه کن یعنی بیاور
نسیمی جانفزا از کوی جانان

سر شوریدهٔ دارم چو مجنون
دل آشفتهٔ چون موی جانان

پریشان خاطرم خواهم نسیمی
از آن زلفین عنبر بوی جانان

دلم گردید مالا مال عشقش
سرم پر شد زهای و هوی جانان

بهر سوئی بهر کوئی بهر دم
دوم از بهر جستجوی جانان

وزد بادی مگر بر من ز کویش
کشم آبی مگر از جوی جانان

نمردم از غم هجران وزین ننگ
بسی شرمنده‌ام از روی جانان

سخن کوته کن و دم در کش ای فیض
گرانی بر نتابد خوی جانان
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.