هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان احساسات عمیق عاشقانه و روحانی می‌پردازد. شاعر از فراق و دوری از معشوق شکایت می‌کند و حال خود را در این وضعیت به تصویر می‌کشد. او از روزهای خوش گذشته یاد می‌کند و از درد هجران می‌نالد. همچنین، متن به مفاهیمی مانند غربت، تنهایی، و یادآوری اصل و خاستگاه خود اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و احساسی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۸۶۶

با جذب دوست ای دل شیدا چگونه‌ای
ای قطره با کشاکش دریا چگونه‌ای

ای طایر خجسته پی مرغزار انس
در تنگنای وحشت دنیا چگونه‌ای

هیچ از مقام اصلی خود یاد می‌کنی
دور از دیار خویش در اینجا چگونه‌ای

کو روزگار عشرت و بزم وصال دوست
بی‌یار دلنواز از خود آیا چگونه‌ای

کو چشم مست ساقی و کو آن لب چو لعل
مخمور مانده بی می و مینا چگونه‌ای

می‌آید این سروش ز جانان نفس نفس
کای جان اسیر غربت دنیا چگونه‌ای

با موجهای قلزم هجران چه میکنی
در کام اژدهای غم ما چگونه‌ای

ز آن روزها که بود سرت در کنار ما
شبها چه یا میکنی آیا چگونه‌ای

ای در وصال ما گذرانیده سالها
امروز در مفارقت ما چگونه‌ای

بعد از وصال با غم هجران چه میکنی
با ما چگونه بودی و بی ما چگونه‌ای

ای دیده‌ای که آن گل رخسار دیده‌ای
بی آن جمال روشن و بینا چگونه‌ای

چونی در ابتلای بلای فراق فیض
ای وصل دوست داده بدنیا چگونه‌ای
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.