چه شود گر تو شوی جان کسی
شبکی سر زده مهمان کسی

پیشت آرد ز دل و جان خانی
بپذیری بکرم خوان کسی

دل و جان اردل و جان آرد پیش
ای فدای تو دل و جان کسی

همه جانها بفدای تو شود
که تو هم جانی و جانان کسی

گر ملامت کندم واعظ شهر
دل من نیست بفرمان کسی

سخنی رفت ز خوبی گفتم
آیتی آمده در شأن کسی

ظلمت زلف تو کفر است و ضلال
نور رخسار تو ایمان کسی

خال و خط تو و روی چو مهت
آیت و سورت و قرآن کسی

میکند فیض نثارت چه شود
بپذیری بکرم جان کسی

«فیض کاشانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir