۳۵۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۹۱۱

کسی که یافت نسیم نعیم درویشی
نتافت سر ز طریق قویم درویشی

چه کرد لطف الهی مرا ز درویشان
شدم بهمت والا مقیم درویشی

اگر چچه عین کمالم گرفت این نعمت
شدم اسیر بدست قسیم درویشی

دگر بهمت ارواح پاک درویشان
زدم قدم بره مستقیم درویشی

خدای کرد کرامت مرا دگر باره
نشستنی برضا بر گلیم درویشی

چها که بر سرم آمد از آن زمان که مرا
گسست باز طریق قویم درویشی

بزرگوار خدایا هزار شکر تو را
که باز روزی من شد نعیم درویشی

همین بس است که دارم بنقد آسایش
زیادتی بود اجر عظیم درویشی

هزار شکر که پیوسته فیض را دل و جان
معطر است ز عطر نسیم درویشی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۱۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.