هوش مصنوعی: این شعر عرفانی بیانگر وحدت وجود و ارتباط عمیق انسان با معشوق الهی است. شاعر در هر بیت به شکلی متفاوت بیان می‌کند که تمام وجود انسان و ادراکاتش (مانند دید، شنوایی، گفتار، رفتار و...) در حقیقت بازتابی از ذات الهی است و همه چیز به او ختم می‌شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر برای درک و ارتباط برقرار کردن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم این مفاهیم انتزاعی دچار مشکل شوند.

غزل شمارهٔ ۹۶۰

هیچیم ما بخویش و نمودار ما توئی
ما صورتیم و معنی هشیار ما توئی

هم گوش و هم سماع توئی در سرو دماغ
هم چشم ما تو معنی دیدار ما توئی

هم تو زبان بیان تو تنطق تو میکنی
هم در دهان زبان تو و گفتار ما توئی

هم دست ما تو معنی نازش ز تست هم
هم پای ما تو قوت رفتار ما توئی

دیدار تست هر چه درآید بچشم ما
بیننده هم تو دیده و دیدار ما توئی

داعی تو و مجیب توئی در سؤال ما
گر دل شود غمین ز تو غمخوار ما توئی

هرکس بسوی سبزه و گلشن رود بسیر
ما را تو سیر سبزه و گلزار ما توئی

بازاریان بسود و زیان متاع در
سود و زیان ما تو و بازار ما توئی

عرض کمال بهر خریدار میکنند
ما عرض نقص کرده خریدار ما توئی

بنشسته در دکان ز پی کسب وکار خلق
دکان ما تو کسب تو و کار ما توئی

قومی بمیکده ز پی باده میروند
ما را محبتت می و خمار ما توئی

فیض از تو است و حاصل معنای شعر تو
اندیشها همه ز تو گفتار ما توئی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.