هوش مصنوعی:
این متن به اهمیت صلاح‌الدین به عنوان تنها نجات‌دهنده در آخرالزمان اشاره می‌کند و از عشق و عرفان سخن می‌گوید. همچنین، تأکید می‌کند که عشق و نور درون عاشق می‌تواند جهان را روشن کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، نیاز به آشنایی با مفاهیم عرفانی و ادبیات کلاسیک دارد.
غزل شمارهٔ ۱۲۱۰
نیست در آخِرزَمان فَریادرَس
جُز صَلاحُ الدّین صَلاحُ الدّین و بَس
گَر زِ سِرِّ سِرِّ او دانسته‌یی
دَم فُروکَش تا نَدانَد هیچ کَس
سینهٔ عاشق یکی آبی‌ست خوش
جان‌ها بر آبِ او خاشاک و خَس
چون بِبینی رویِ او را دَم مَزَن
کَنْدَر آیینه زیان باشد نَفَس
از دلِ عاشق بَرآیَد آفتاب
نور گیرد عالَمی از پیش و پَس
جُز صَلاحُ الدّین صَلاحُ الدّین و بَس
گَر زِ سِرِّ سِرِّ او دانسته‌یی
دَم فُروکَش تا نَدانَد هیچ کَس
سینهٔ عاشق یکی آبی‌ست خوش
جان‌ها بر آبِ او خاشاک و خَس
چون بِبینی رویِ او را دَم مَزَن
کَنْدَر آیینه زیان باشد نَفَس
از دلِ عاشق بَرآیَد آفتاب
نور گیرد عالَمی از پیش و پَس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
