هوش مصنوعی: شاعر در این متن از وضعیت نامناسب خود و نداشتن امکانات لازم برای همراهی با پادشاه به شکار شکایت می‌کند. او اشاره می‌کند که نه اسب و زین مناسبی دارد و نه نوکرانش لباس و امکانات کافی دارند. همچنین، او از بی‌پولی و قرض خود می‌گوید و این که حتی حقوقی که سلطان برایش تعیین کرده بود نیز اکنون وجود ندارد. در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که همه چیز ظاهری بوده و در واقعیت چیزی وجود ندارد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم انتقادی و اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فقر و ناامیدی نیاز به بلوغ فکری برای درک عمیق‌تر دارند.

قطعه شمارهٔ ۳۵

پادشاها مهد عالی می‌رود سوی شکار
لیکن اسباب شدن ما را مهیا هیچ نیست

خیمه و اسب است و زین جامه اسباب سفر
جز دو اسب لاغری با بنده زینها هیچ نیست

نوکرانی نیز نیکو دارم اما هیچ یک
بر سرش دستار بر تن جبه در پا هیچ نیست

لاجرم از گفت و گوی نوکران در خانه‌ام
جز حدیث سرد و تشنیع و تقاضا هیچ نیست

زیر و بالا چون مگوید مردکی کش روز و شب
جز زمین و آسمان در زیر و بالا هیچ نیست

هم عفا الله قرض خواهم کودم فردای من
می‌خورد با آنکه می‌داند که فردا هیچ نیست

وجه مرسومی که سلطانم معین کرده بود
جو به جو مستغرق است و حالا هیچ نیست

آن محقر چون دهان شاهدان آوازه‌ای
داشت اما چون نظر کردیم پیدا هیچ نیست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۳۴
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.