هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و معنوی است که در آن شاعر به ستایش خداوند و قدرت بی‌نظیر او می‌پردازد. او از لطف و فیض الهی، قدرت تغییر سرنوشت توسط خداوند، و تأثیر ارادهٔ الهی بر جهان سخن می‌گوید. همچنین، شاعر به رابطهٔ بنده با پروردگار و امید به رهایی و سعادت ابدی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی نسبتاً پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به دانش ادبی و فلسفی نیاز دارند.

قطعه شمارهٔ ۷۷

ای خداوندی که پیش طبع فیاضت سحاب
بی‌حیا شخصی بود گر دعوی رادی کند

مرکب عزمت به هر میدان که برخیزد ز جا
گوی خاکی در رکابش جنبش بادی کند

همتت گر ملک باقی را نماید التفات
هر گیاهی بعد ازین در باغ شمشادی کند

ور کنی هندوی کیوان را به دربانی قبول
مقبل جاوید گردد زین فرج شادی کند

با حریف رای تو گردون همی ریزد به طرح
مهره سیمین انجم و آن ز استادی کند

صاحبا داد سخن من داده‌ام در روزگار
آسمان بر من نمی‌شاید که بیدادی کند

از برای بنده بنیادی نهادی سخت نیک
زودتر ترسم که گردون سست بنیادی کند

گردن من بنده گر آزاد گردانی زدین
تا بود از بندگیت بنده آزادی کند

جاودان پاینده بادی تا به یمن دولتت
این خراب آباد دنیا جنت آبادی کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.