هوش مصنوعی: شاعر در این متن از بی‌عدالتی و ستم وزیران و درباریان شکایت می‌کند و بیان می‌کند که آنچه را که به عنوان بخشش به مردم داده‌اند، دوباره از آنها می‌گیرند. او از شاه درخواست می‌کند تا به این وضعیت پایان دهد و عدالت را برقرار کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتقادی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر و استعاره‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

قطعه شمارهٔ ۸۰

شاها وزرایی که امینان امیرند
بی وجه مرا در پی خود چند دوانند

بودند بران عزم که مرسوم رهی را
امسال نرانند و کنون نیز برآنند

هر کیسه که من بر کرمت دوخته بودم
یک یک بدر دیدند و شب و روز درآنند

نه خلق پسندد نه خدا کانچه خداوند
بخشد به دعاگو دگران باز ستانند

چون قاعده رسم مرا شاه نهادست
برداشتن رسم تو ایشان نتوانند

موقوف رسانیدن پروانه عالی است
وجه من و یک جو نرسد تا نرسانند

ماننده آبی است که در راه بماند
مرسوم دعاگوی بفرما که برانند

در دولت شاهی ابدالدهر بمانی
تا دولت و شاهی ابدالدهر بمانند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۷۹
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.