هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و جذابیت معشوق خود سخن می‌گوید. او از زیبایی‌های ظاهری و اخلاقی معشوق، مانند چهره‌ی درخشان، رنگ دلفروز، لطف توبه‌سوز و خلق نیکوی او یاد می‌کند. شاعر همچنین از تأثیر عمیق عشق بر خود و ناتوانی در مقاومت در برابر آن سخن می‌گوید و بیان می‌کند که عشق او را به جایی رسانده که حتی توبه‌کردن نیز برایش بی‌معناست. او از دلبستگی شدید خود به معشوق و ناتوانی در شمارش زیبایی‌های او می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم شعری کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد.
غزل شمارهٔ ۱۲۶۵
آن مَهْ که هست گَردون گَردان و بی‌قَرارش
وانْ جان که هست این جانْ وین عقل مُسْتَعارَش
هر لحظه اختیاری نو نو دَهَد به جان‌ها
وین اختیارها را بِشْکَسته اختیارش
من جسم و جان نَدانَم من این و آن نَدانَم
من در جهان نَدانَم جُز چَشمِ پُرخُمارش
آن رویِ هَمچو روزَش وان رَنگِ دِلْفُروزَش
وان لُطفِ توبه سوزَش وان خُلْقِ چون بهارش
عشقش بَلایِ توبه داده سِزایِ توبه
آخِر چه جایِ توبه با عشقِ توبه خوارَش؟
چون دوست و دشمنِ او هستند رَهزَنِ او
ماییم و دامَنِ او بِگْرفته اُسْتوارش
از عشقِ جام و دورَش شاید کَشید جورَش
چون گوشْ دوست داری می‌بوس گوشوارَش
من حَلقه‌هایِ زُلفَش از عشقْ می‌شُمارَم
وَرْنه کجا رَسَد کَس در حَدّ و در شُمارَش
لُطفَش هَمی‌شُمارَم دلْ با دَمِ شِمُرده
جانیش بَخشْ آخِر ای کُشته زارْزارَش
وانْ جان که هست این جانْ وین عقل مُسْتَعارَش
هر لحظه اختیاری نو نو دَهَد به جان‌ها
وین اختیارها را بِشْکَسته اختیارش
من جسم و جان نَدانَم من این و آن نَدانَم
من در جهان نَدانَم جُز چَشمِ پُرخُمارش
آن رویِ هَمچو روزَش وان رَنگِ دِلْفُروزَش
وان لُطفِ توبه سوزَش وان خُلْقِ چون بهارش
عشقش بَلایِ توبه داده سِزایِ توبه
آخِر چه جایِ توبه با عشقِ توبه خوارَش؟
چون دوست و دشمنِ او هستند رَهزَنِ او
ماییم و دامَنِ او بِگْرفته اُسْتوارش
از عشقِ جام و دورَش شاید کَشید جورَش
چون گوشْ دوست داری می‌بوس گوشوارَش
من حَلقه‌هایِ زُلفَش از عشقْ می‌شُمارَم
وَرْنه کجا رَسَد کَس در حَدّ و در شُمارَش
لُطفَش هَمی‌شُمارَم دلْ با دَمِ شِمُرده
جانیش بَخشْ آخِر ای کُشته زارْزارَش
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
