هوش مصنوعی:
این متن خطاب به وزیری است که دارای مقام و جایگاه بالایی است. شاعر از زمانه شکایت دارد و می‌خواهد آن را به گوش وزیر برساند. او از وزیر می‌پرسد که آیا در دوران حکومت او، کسی که دعای برایش واجب است، چیزی جز غم نمی‌خورد و کاری جز قرض دادن انجام نمی‌دهد؟
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتقادی و سیاسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و ساختارهای ادبی کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
قطعه شمارهٔ ۱۱۴
ای وزیری که ملک جاه تو راست
از سماوات و ارض افزون عرض
از زمانه شکایتی دارم
بر ضمیر تو کرد خواهی عرض
چون روا باشد ای خلاصه عمر
کی سزا باشد ای خلیفه ارض
که در ایام دولت تو کسی
که دعای تو باشد او را فرض
نخورد هیچ چیز الاغم
نکند هیچ کار الا قرض
از سماوات و ارض افزون عرض
از زمانه شکایتی دارم
بر ضمیر تو کرد خواهی عرض
چون روا باشد ای خلاصه عمر
کی سزا باشد ای خلیفه ارض
که در ایام دولت تو کسی
که دعای تو باشد او را فرض
نخورد هیچ چیز الاغم
نکند هیچ کار الا قرض
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
