هوش مصنوعی:
شاعر از درد عشق و رنج ناشی از جدایی می‌گوید و حال دلش را تباه شده توصیف می‌کند. او زلف معشوق را به مار و کژدم تشبیه می‌کند که مانند عذاب جهنم، پناه‌گاهش را می‌گیرد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب سنین بالاتر است.
رباعی شمارهٔ ۲۰
چون حال دل من ز غمت گشت تباه
آویخت در آن زلف دل آشوب سیاه
ز آنسان که در آتش سقر اهل گناه
آرند به مار و کژدم از عجز پناه
آویخت در آن زلف دل آشوب سیاه
ز آنسان که در آتش سقر اهل گناه
آرند به مار و کژدم از عجز پناه
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
