۳۰۸ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۶۲

زلف سیهت که بر مهت می‌پوید
در باغ رخت سنبل و گل می‌بوید

بر گوش تو سر نهاده و اندر گوشت
احوال پریشانی ما می‌گوید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.