هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر طبیعی مانند زلف سیاه، باغ، سنبل و گل، احساسات خود را بیان می‌کند. همچنین، شاعر به پریشانی و دل‌تنگی خود اشاره می‌کند که گویی این احساسات به گوش معشوق می‌رسد.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ عاطفی و شناخت ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر پیچیده ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
رباعی شمارهٔ ۶۲
زلف سیهت که بر مهت می‌پوید
در باغ رخت سنبل و گل می‌بوید
بر گوش تو سر نهاده و اندر گوشت
احوال پریشانی ما می‌گوید
در باغ رخت سنبل و گل می‌بوید
بر گوش تو سر نهاده و اندر گوشت
احوال پریشانی ما می‌گوید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
