هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق، هجران، غم و اندوه سخن می‌گوید. او از درد فراق و ناتوانی در برابر عشق می‌نالد و از ضعف انسان در برابر این احساسات عمیق شکایت می‌کند. شاعر همچنین به نقش عشق در ایجاد شادی و غم در زندگی اشاره می‌کند و از قدرت آن در تغییر حالات روحی انسان سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و مفاهیم پیچیده‌تر شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا بتوان آن را به درستی درک و تحلیل کرد.

غزل شمارهٔ ۱۳۵۲

چند ازین قیل و قال؟ عشق پَرست و بِبال
تا تو بِمانی چو عشق، در دو جهانْ بی‌زَوال

چند کَشی بارِ هَجْر؟ غُصّه و تیمارِ هَجْر؟
خاصه که مِنْقارِ هَجْر، کَنْد تو را پَرّو بال

آه زِنَفْسِ فُضول، آه زِضَعفِ عُقول
آه زِیارِ مَلول، چند نِمایَد مَلال؟

آن که هَمی‌خوانَمَش، عَجزْ نمی‌دانَمَش
تا که بِتَرسانَمَش از سِتَم و از وَبال

جُمله سوآل و جوابْ زوست، مَنَم چون رَباب
می‌زَنَدَم او شتابْ زَخْمه که یعنی بِنال

یک دَم بانگِ نَجات، یک دَم آوازِ مات
می‌زَنَد آن خوش صِفات، بر من و بر وَصفِ حال

تُصْلِحُ مِیزانَنا تُحْسِنُ اَلْحانَنا
تُذْهِبُ اَحْزانَنا اَنْتَ شَدیدُ الْمِحال
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.