۳۳۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۳۵۲

چند ازین قیل و قال؟ عشق پَرست و بِبال
تا تو بِمانی چو عشق، در دو جهانْ بی‌زَوال

چند کَشی بارِ هَجْر؟ غُصّه و تیمارِ هَجْر؟
خاصه که مِنْقارِ هَجْر، کَنْد تو را پَرّو بال

آه زِنَفْسِ فُضول، آه زِضَعفِ عُقول
آه زِیارِ مَلول، چند نِمایَد مَلال؟

آن که هَمی‌خوانَمَش، عَجزْ نمی‌دانَمَش
تا که بِتَرسانَمَش از سِتَم و از وَبال

جُمله سوآل و جوابْ زوست، مَنَم چون رَباب
می‌زَنَدَم او شتابْ زَخْمه که یعنی بِنال

یک دَم بانگِ نَجات، یک دَم آوازِ مات
می‌زَنَد آن خوش صِفات، بر من و بر وَصفِ حال

تُصْلِحُ مِیزانَنا تُحْسِنُ اَلْحانَنا
تُذْهِبُ اَحْزانَنا اَنْتَ شَدیدُ الْمِحال
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.