هوش مصنوعی:
این متن از حافظ است که به زندگی و فلسفهٔ آن می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که کار مغان (زندگی) پایان نیافته و هنوز لذت‌های بسیاری باقی مانده است. او همچنین به ناپایداری زندگی و آرزوها اشاره می‌کند و توصیه می‌کند که مانند کوه استوار باشیم و از تزلزل بپرهیزیم.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اشارات مانند 'هزار بادهٔ ناخورده' ممکن است نیاز به توضیح داشته باشد تا برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب باشد.
حیات جاوید
گمان مبر که به پایان رسید کار مغان
هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است
چمن خوش است ولیکن چو غنچه نتوان زیست
قبای زندگیش از دم صبا چاک است
اگر ز رمز حیات آگهی مجوی و مگیر
دلی که از خلش خار آرزو پاک است
به خود خزیده و محکم چو کوهساران زی
چو خش مزی که هوا تیز و شعله بی‌باک است
هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است
چمن خوش است ولیکن چو غنچه نتوان زیست
قبای زندگیش از دم صبا چاک است
اگر ز رمز حیات آگهی مجوی و مگیر
دلی که از خلش خار آرزو پاک است
به خود خزیده و محکم چو کوهساران زی
چو خش مزی که هوا تیز و شعله بی‌باک است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:فصل بهار
گوهر بعدی:افکار انجم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
